Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to be on furlough

  • 1 commeatus

    commĕātus ( conm-), ūs, m. [id.].
    I.
    A going to and fro, passing freely, going at will:

    in eo conclavid ego perfodi parietem, Quā conmeatus clam esset hinc huc mulieri,

    Plaut. Mil. 2, 1, 65; cf.:

    commeatum vocis exercent fauces,

    Pall. 1, 3.—
    II.
    Meton.
    A.
    A place through which one can pass back and forth, a thoroughfare, passage (rare; cf.:

    abitus, aditus, circuitus, etc.): nimis beat, quod conmeatus transtinet trans parietem,

    Plaut. Mil. 2, 5, 58:

    per hortum utroque conmeatus continet,

    id. Stich. 3, 1, 44; Dig. 43, 8, 2, § 25.—
    B.
    A leave of absence from one ' s station for a definite time, a furlough:

    commeare, ultro citro ire: unde commeatus dari dicitur, id est tempus, quo ire, redire quis posset,

    Fest. p. 277, 27 Müll.:

    dare commeatum totius aestatis,

    Cic. Verr. 2, 5, 25, § 62:

    petere,

    Vell. 2, 11, 2; Suet. Tib. 10; id. Ner. 35; id. Galb. 6; id. Claud. 23:

    sumere,

    Liv. 3, 46, 10:

    dare,

    id. 3, 46, 9; Suet. Calig. 29:

    accipere,

    Plin. Ep. 3, 4, 2:

    in commeatu esse,

    to be on furlough, Liv. 33, 29, 4:

    commeatu abesse,

    Suet. Tib. 72; Dig. 4, 6, 35, § 9:

    in iis stativis satis liberi commeatus erant,

    Liv. 1, 57, 4:

    (legiones) promiscuis militum commeatibus infirmaverat,

    Tac. A. 15, 10; cf. id. H. 1, 46:

    cum miles ad commeatus diem non adfuit,

    on the day when the furlough expired, Quint. 7, 4, 14; cf. Auct. Her. 1, 14, 24:

    commeatūs spatium excedere,

    Dig. 49, 16, 14:

    ultra commeatum abesse,

    ib. 50, 1, 2, § 6.— Transf.:

    cras igitur (sc. proficiscar), nisi quid a te commeatus,

    Cic. Att. 13, 41 fin. dub. (al. commeat); v. Orell. N. cr.:

    longum mihi commeatum dederat mala valetudo,

    rest, Sen. Ep. 54, 1:

    servitus assidua... sine intervallo, sine commeatu,

    id. Q. N. 3, praef. § 16.—
    C.
    A train, a convoy, caravan, a company carried, a transportation, trip, passage:

    Londinium copiā negotiatorum et commeatuum maxime celebre,

    Tac. A. 14, 33; 13, 39; Suet. Ner. 20:

    duobus commeatibus exercitum reportare instituit,

    Caes. B. G. 5, 23: secundum commeatum in Africam mittit ad Caesarem, Auct. B. Afr. 34: commeatibus per municipia ac colonias dispositis, supplies of provisions, relays of horses, etc., Suet. Tib. 38:

    cerneres canes... per omnem nostrum commeatum morsibus ambulare,

    App. M. 8, p. 209, 18.—
    D.
    Provisions, supplies (very freq., esp. in the histt., in sing. and plur.): interclude inimicis commeatum;

    tibi muni viam, Quā cibatus commeatusque ad te et legiones tuas Tuto possit pervenire,

    Plaut. Mil. 2, 2, 70 sq.; cf.:

    importare in coloniam,

    id. Ep. 3, 2, 7:

    ex omnibus provinciis commeatu et publico et privato prohibebamur,

    Cic. Imp. Pomp. 17, 53:

    ne foro quidem et commeatu juvare populum Romanum,

    id. Verr. 2, 5, 21, § 52:

    commeatu nostros prohibere,

    Caes. B. G. 2, 9 fin.:

    neque exercitum sine magno commeatu atque molimento in unum locum contrahere posse,

    id. ib. 1, 34; Quint. 8, 6, 26:

    maritimi,

    Liv. 5, 54, 4:

    ex montibus invecti,

    id. 9, 13, 10:

    advecti,

    id. 9, 32, 2:

    convecto,

    id. 2, 14, 3 al.; Suet. Calig. 43:

    magni commeatus frumenti Romam subvecti,

    Liv. 28, 4, 7.—
    2.
    Freq. opp. frumentum, the remaining supplies of war:

    ad Vesontionem rei frumentariae commeatūsque causā moratur,

    Caes. B. G. 1, 39:

    uti frumento commeatuque Caesarem intercluderet,

    id. ib. 1, 48; 3, 6; 3, 23 fin.; cf. Plaut. Mil. 2, 2, 70 supra.—
    * E.
    Transf.:

    commeatus argentarius,

    gain acquired by money transactions, Plaut. Ps. 1, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > commeatus

  • 2 conmeatus

    commĕātus ( conm-), ūs, m. [id.].
    I.
    A going to and fro, passing freely, going at will:

    in eo conclavid ego perfodi parietem, Quā conmeatus clam esset hinc huc mulieri,

    Plaut. Mil. 2, 1, 65; cf.:

    commeatum vocis exercent fauces,

    Pall. 1, 3.—
    II.
    Meton.
    A.
    A place through which one can pass back and forth, a thoroughfare, passage (rare; cf.:

    abitus, aditus, circuitus, etc.): nimis beat, quod conmeatus transtinet trans parietem,

    Plaut. Mil. 2, 5, 58:

    per hortum utroque conmeatus continet,

    id. Stich. 3, 1, 44; Dig. 43, 8, 2, § 25.—
    B.
    A leave of absence from one ' s station for a definite time, a furlough:

    commeare, ultro citro ire: unde commeatus dari dicitur, id est tempus, quo ire, redire quis posset,

    Fest. p. 277, 27 Müll.:

    dare commeatum totius aestatis,

    Cic. Verr. 2, 5, 25, § 62:

    petere,

    Vell. 2, 11, 2; Suet. Tib. 10; id. Ner. 35; id. Galb. 6; id. Claud. 23:

    sumere,

    Liv. 3, 46, 10:

    dare,

    id. 3, 46, 9; Suet. Calig. 29:

    accipere,

    Plin. Ep. 3, 4, 2:

    in commeatu esse,

    to be on furlough, Liv. 33, 29, 4:

    commeatu abesse,

    Suet. Tib. 72; Dig. 4, 6, 35, § 9:

    in iis stativis satis liberi commeatus erant,

    Liv. 1, 57, 4:

    (legiones) promiscuis militum commeatibus infirmaverat,

    Tac. A. 15, 10; cf. id. H. 1, 46:

    cum miles ad commeatus diem non adfuit,

    on the day when the furlough expired, Quint. 7, 4, 14; cf. Auct. Her. 1, 14, 24:

    commeatūs spatium excedere,

    Dig. 49, 16, 14:

    ultra commeatum abesse,

    ib. 50, 1, 2, § 6.— Transf.:

    cras igitur (sc. proficiscar), nisi quid a te commeatus,

    Cic. Att. 13, 41 fin. dub. (al. commeat); v. Orell. N. cr.:

    longum mihi commeatum dederat mala valetudo,

    rest, Sen. Ep. 54, 1:

    servitus assidua... sine intervallo, sine commeatu,

    id. Q. N. 3, praef. § 16.—
    C.
    A train, a convoy, caravan, a company carried, a transportation, trip, passage:

    Londinium copiā negotiatorum et commeatuum maxime celebre,

    Tac. A. 14, 33; 13, 39; Suet. Ner. 20:

    duobus commeatibus exercitum reportare instituit,

    Caes. B. G. 5, 23: secundum commeatum in Africam mittit ad Caesarem, Auct. B. Afr. 34: commeatibus per municipia ac colonias dispositis, supplies of provisions, relays of horses, etc., Suet. Tib. 38:

    cerneres canes... per omnem nostrum commeatum morsibus ambulare,

    App. M. 8, p. 209, 18.—
    D.
    Provisions, supplies (very freq., esp. in the histt., in sing. and plur.): interclude inimicis commeatum;

    tibi muni viam, Quā cibatus commeatusque ad te et legiones tuas Tuto possit pervenire,

    Plaut. Mil. 2, 2, 70 sq.; cf.:

    importare in coloniam,

    id. Ep. 3, 2, 7:

    ex omnibus provinciis commeatu et publico et privato prohibebamur,

    Cic. Imp. Pomp. 17, 53:

    ne foro quidem et commeatu juvare populum Romanum,

    id. Verr. 2, 5, 21, § 52:

    commeatu nostros prohibere,

    Caes. B. G. 2, 9 fin.:

    neque exercitum sine magno commeatu atque molimento in unum locum contrahere posse,

    id. ib. 1, 34; Quint. 8, 6, 26:

    maritimi,

    Liv. 5, 54, 4:

    ex montibus invecti,

    id. 9, 13, 10:

    advecti,

    id. 9, 32, 2:

    convecto,

    id. 2, 14, 3 al.; Suet. Calig. 43:

    magni commeatus frumenti Romam subvecti,

    Liv. 28, 4, 7.—
    2.
    Freq. opp. frumentum, the remaining supplies of war:

    ad Vesontionem rei frumentariae commeatūsque causā moratur,

    Caes. B. G. 1, 39:

    uti frumento commeatuque Caesarem intercluderet,

    id. ib. 1, 48; 3, 6; 3, 23 fin.; cf. Plaut. Mil. 2, 2, 70 supra.—
    * E.
    Transf.:

    commeatus argentarius,

    gain acquired by money transactions, Plaut. Ps. 1, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > conmeatus

  • 3 commeātus (conm-)

        commeātus (conm-) ūs, m    [commeo], a going to and fro, passing back and forth: duobus commeatibus exercitum reportare, i. e. in two trips, Cs.—A leave of absence, furlough: totius aestatis: sumere, L.: in commeatu esse, to be on furlough, L.: liberi commeatūs erant, L.—A train, convoy, supply - train: magni, Cs. — Provisions, supplies, stores, a market: maximi, Cs.: commeatu et publico et privato prohiberi: spe amplior, S.: commeatu nostros prohibere, Cs.: ex montibus invecti, L.: conmeatibus paratis, S.: frumenti, L.: rei frumentariae commeatūsque causā moratur, supplies of war, baggage, Cs.

    Latin-English dictionary > commeātus (conm-)

  • 4 commeatus

    supplies/provisions; goods; voyage; passage; convoy/caravan; furlough/leave

    Latin-English dictionary > commeatus

  • 5 emaneo

    ē-mănĕo, nsi, 2, v. n.
    * I.
    To stay without, remain beyond, Stat. Th. 7, 650.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > emaneo

  • 6 emansio

    ēmansĭo, ōnis, f. [emaneo, II.], a remaining absent beyond one's furlough, Dig. 49, 16, 4, § 15.

    Lewis & Short latin dictionary > emansio

  • 7 emansor

    ēmansor, ōris, m. [id.], one who exceeds his furlough, Dig. 49, 16, 3, § 2; ib. § 5 al.

    Lewis & Short latin dictionary > emansor

  • 8 remansor

    remansor, ōris, m. [id.].
    I. II.
    A soldier who overstays his furlough, Dig. 49, 16, 5, § 6 (but emansor is the true reading, Dig. 49, 16, 4, § 13).

    Lewis & Short latin dictionary > remansor

  • 9 revoco

    rĕ-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To call back, recall (class. and freq., esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    quotiens foras ire volo, me retines, revocas,

    Plaut. Men. 1, 2, 5; cf. Suet. Claud. 15 fin.:

    de meo cursu rei publicae sum voce revocatus,

    Cic. Fam. 10, 1, 1:

    aliquem ex itinere,

    id. Div. 2, 8, 20; Suet. Aug. 98; id. Tib. 21:

    revocatus de exsilio Camillus,

    Liv. 5, 46:

    revocatum ex provinciā,

    Suet. Claud. 1:

    Caesar in Italiam revocabatur,

    Caes. B. C. 2, 18 fin.:

    spes Campanae defectionis Samnites rursus ad Caudium revocavit,

    Liv. 9, 27:

    quid me intro revocas?

    Plaut. Rud. 5, 2, 12.— Absol.:

    heus abiit: quin revocas?

    Plaut. Ps. 1, 3, 12; id. Ep. 2, 2, 17; id. Truc. 1, 2, 19: exclusit; revocat;

    redeam?

    Ter. Eun. 1, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 264; Ter. Ad. 3, 2, 22; Liv. 30, 20: abeo;

    et revocas nono post mense,

    Hor. S. 1, 6, 61; Ov. M. 1, 503.—
    b.
    Transf., of things, to draw or fetch back, to withdraw, turn back, etc.:

    lumina revocata,

    Ov. M. 7, 789:

    oculos meos,

    id. H. 16, 232:

    cupidas manus,

    id. A. A. 1, 452:

    pedem ab alto,

    Verg. A. 9, 125; cf.

    gradum,

    id. ib. 6, 128:

    deficientem capillum a vertice,

    to stroke back, Suet. Caes. 45:

    habenas,

    Sil. 16, 344:

    manus post terga,

    to bind, Sen. Thyest. 685:

    proscissam terram in liram,

    to bring back, restore, Col. 2, 10, 5; cf.:

    in vitibus revocantur ea, quae, etc.,

    are pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88; v. infra, B. 1. — Poet.:

    gelidos artus in vivum calorem,

    Ov. M. 4, 248.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.
    (α).
    To call back, recall; to call off, withdraw soldiers from a march or from any enterprise:

    his rebus cognitis Caesar legiones equitatumque revocari atque itinere desistere jubet,

    Caes. B. G. 5, 11:

    insequentes nostros, ne longius prosequerentur, Sulla revocavit,

    id. B. C. 3, 51; Liv. 25, 14:

    quae receptui canunt, ut eos etiam revocent,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    tardius revocati proelio excesserant,

    Sall. C. 9, 4; cf. Verg. A. 5, 167:

    equites,

    Caes. B. C. 1, 80:

    reliquas copias,

    id. B. G. 7, 35:

    naves omnes,

    id. B. C. 3, 14:

    hos certo signo,

    id. ib. 1, 27 fin.;

    1, 28: milites ab opere,

    id. B. G. 2, 20:

    legiones ab opere,

    id. B. C. 1, 82:

    aestus crescens revocaverat fatigatos,

    Amm. 24, 4, 17.—
    (β).
    To recall to duty soldiers from a furlough:

    milites,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 89:

    veteranos,

    Tac. H. 2, 82:

    inter ceteros conveteranos suos revocatus,

    Inscr. Orell. 3580.—
    (γ).
    In gen., to call back, recall:

    (Neptunus Tritona) jubet fluctus et flumina signo Jam revocare dato,

    Ov. M. 1, 335.—
    b.
    A theatrical t. t., to call for the repetition of a speech, a vocal performance, etc., to call back a player; to encore:

    Livius (Andronicus), cum saepius revocatus vocem obtudisset, etc.,

    Liv. 7, 2:

    Diphilus tragoedus revocatus aliquoties a populo,

    Val. Max. 6, 2, 9:

    quoties ego hunc (sc. Archiam) vidi magnum numerum versuum dicere ex tempore! quoties revocatum eandem rem dicere commutatis verbis atque sententiis,

    Cic. Arch. 8, 18:

    revocatus praeco, iterum pronunciavit eadem,

    Liv. 33, 32.—Also with an inanim. object:

    cum Orestem fabulam doceret Euripides, primos tres versus revocasse dicitur Socrates,

    to have encored, Cic. Tusc. 4, 29, 63. — Absol.:

    revocasse et repeti coëgisse,

    Plin. Ep. 3, 5, 12.— Impers. pass.:

    nominatim sum appellatus in Bruto Tullius qui libertatem civibus stabiliverat. Milies revocatum est,

    Cic. Sest. 58, 123.—
    c.
    To recall from death, bring back to life:

    quā servetis revocatum a morte Dareta,

    Verg. A. 5, 476; cf.:

    Paeoniis revocatum herbis et amore Dianae,

    id. ib. 7, 769:

    dysentericos a morte revocari,

    Plin. 23, 6, 60, § 113.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to call back, recall, resume; to withdraw, retire; to regain, recover; to draw back, draw off or away; to withhold, restrain, etc.:

    facilius sicut in vitibus revocantur ea, quae sese nimium profuderunt,

    are checked, pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88: et vires et corpus amisi: sed si morbum depulero, facile illa revocabo, will regain, recover, id. Fam. 7, 26, 2:

    quae (studia) remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi,

    id. Tusc. 1, 1, 1; cf.:

    quod, utcunque praetermissum, revocari non posset,

    Liv. 44, 40:

    praetermissa,

    Plin. 18, 6, 8, § 44:

    quae (philosophia) nunc prope dimissa revocatur,

    Cic. Ac. 2, 4, 11:

    veteres artes,

    Hor. C. 4, 15, 12:

    priscos mores,

    Liv. 39, 41:

    antiquam duramque militiam,

    Tac. A. 1, 20 fin.:

    quaedam exoleta,

    Suet. Claud. 22:

    omissa,

    id. Vesp. 16; id. Dom. 4 et saep.:

    nonnumquam animum incitatum revoco ipse et reflecto,

    Cic. Sull. 16, 46; cf. id. Att. 13, 1:

    vinolenti dubitant, haesitant, revocant se interdum,

    recover themselves, bethink themselves, id. Ac. 2, 17, 52:

    ut quaedam contra naturam depravata restituerentur et corrigerentur ab naturā, cum se ipsa revocasset aut arte atque medicinā,

    had recovered herself, id. Div. 2, 46, 96:

    revocare se non poterat familiaritate implicatus,

    could not withdraw, id. Pis. 29, 70:

    primae revocabo exordia pugnae,

    Verg. A. 7, 40; cf. Sen. Ben. 7, 25, 2 al.:

    revocari in memoriam somnii,

    Just. 1, 5, 3; 7, 1, 8.— Poet., with inf.: nec tamen illa suae revocatur parcere famae, nor can she be induced, persuaded, etc., Prop. 1, 16, 11:

    memoriam ad referendam gratiam admonitione revocare,

    to bring, induce, Sen. Ben. 5, 25, 6: scalam nobis in memoriam revocare, Aug. Civ. Dei, 16, 38, 2; id. Serm. 280, 1:

    in memoriam rursus revocatus,

    Petr. 10:

    revocat tua forma parentem (with recordor),

    Sil. 16, 193:

    magni est ingenii revocare mentem a sensibus,

    Cic. Tusc. 1, 16, 38; cf.:

    eos ab illā consuetudine,

    id. Rep. 2, 13, 25:

    quos (homines) spes praedandi studiumque bellandi ab agriculturā et cottidiano labore revocabat,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquam a cupiditate,

    Cic. Clu. 5, 12:

    aliquem a turpissimo consilio,

    id. Att. 3, 15, 4:

    aliquem a tanto scelere,

    id. Cat. 3, 5, 10; cf. id. ib. 1, 9, 22:

    animum ab irā,

    Ov. Tr. 2, 557:

    jam lapsos ab errore,

    Quint. 2, 6, 2:

    perterritos animos a metu,

    id. 2, 16, 8 et saep.:

    ab errore ad rectiorem viam,

    Lact. 1, 1, 21: cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur, Cic. ap. Amm. 15, 5, 23:

    disceptationem ab rege ad Romanos revocabant,

    Liv. 41, 20:

    rebus institutis ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    Cic. Rep. 2, 14, 27:

    ad quam eos quasi formulam dicendi revocent,

    id. Opt. Gen. 5, 15:

    ad quae me exempla revocas,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210; Quint. 10, 7, 32:

    rem paene ad manus,

    Cic. Clu. 49, 136:

    me ad pristina studia revocavi,

    id. Brut. 3, 11:

    me ad meum munus pensumque revocabo,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    se ad industriam,

    id. Brut. 94, 323:

    se rursus ad moestitiam,

    id. Tusc. 3, 27, 64:

    se ad se,

    id. Ac. 2, 16, 51:

    vilicum ad rationem,

    compel to an account, Cato, R. R. 2, 2:

    libertinos ingratos revocavit in servitutem,

    Suet. Claud. 25:

    fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur,

    Cic. Caecin. 27, 76:

    ad spem consulatūs in partem revocandam aspirare non auderet,

    to bring over to his side, Liv. 4, 35:

    quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo,

    will transfer to my mind, Tac. A. 14, 54:

    abi, Quo blandae juvenum te revocant preces (= a me ad se vocant, Orell.),

    Hor. C. 4, 1, 7.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn.: ad aliquid, to apply, reduce, refer a thing to something as a standard (syn. referre) (Ciceron.):

    impuri cujusdam et ambitiosi et omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam,

    Cic. Lael. 16, 59:

    misericordiā movetur, si is, qui audit, adduci potest, ut illa, quae de altero deplorentur, ad suas res revocet,

    id. de Or. 2, 52, 211:

    omnia ad artem et ad praecepta,

    id. ib. 2, 11, 44:

    omnia ad scientiam,

    id. Fin. 2, 13, 43:

    illa de urbis situ ad rationem,

    id. Rep. 2, 11, 22:

    rationem ad veritatem,

    id. Off. 3, 21, 84:

    rem ad illam rationem conjecturamque,

    id. Dom. 6, 15.—
    b.
    To recall, revoke, retract, cancel (not so till after the Aug. per.): si facta mihi revocare liceret. Ov. M. 9, 617:

    promissum suum,

    Sen. Ben. 4, 39, 2:

    sententiam suam,

    Dig. 48, 18, 1 fin.:

    libertatem (shortly after: in servitutem retrahi),

    Tac. A. 13, 26:

    litteras,

    Suet. Vesp. 8:

    legatum ad quingenta,

    id. Galb. 5.—
    c.
    As law t. t.: domum, domum suam revocare, to appeal to a judge of one ' s own country or city: (legatis) revocandi domum suam jus datur, Dig. 5, 1, 2, §§ 3, 4, and 5.—
    II.
    To ask back again, to invite in return: mutuo vocare, Non. (rare): domum suam istum non fere quisquam vocabat. Nec mirum;

    qui neque in urbe viveret neque revocaturus esset,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52; Varr. ap. Non. 167, 14:

    cum vulpem revocasset,

    Phaedr. 1, 25, 7; Lact. 6, 12, 3.—Hence, transf.:

    tribuni plebis quoniam adhuc praesens certamen contentionemque fugerunt: nunc in meam contionem prodeant, et, quo provocati ad me venire noluerunt, revocati saltem revertantur,

    i. e. now that they are invited to come back, Cic. Agr. 3, 1, 1.—
    III.
    To call again, summon anew (rare):

    itaque hominem populus revocat, et retrahatur necesse est,

    i. e. to answer a renewed accusation, Cic. Q. Fr. 2, 4 (6), 6:

    tribuni de integro agere coeperunt revocaturosque se easdem tribus renuntiarunt,

    Liv. 45, 36 fin.; cf. id. 40, 46:

    refectum est convivium et rursus Quartilla ad bibendum revocavit,

    challenged us again, Petr. 23:

    convivam in diem posterum,

    Suet. Claud. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > revoco

См. также в других словарях:

  • Furlough — Fur lough, v. t. [imp. & p. p. {Furloughed}; p. pr. & vb. n. {Furloughing}.] (Mil.) To furnish with a furlough; to grant leave of absence to, as to an officer or soldier …   The Collaborative International Dictionary of English

  • furlough — ► NOUN ▪ leave of absence, especially from military duty. ► VERB US ▪ grant furlough to. ORIGIN Dutch verlof …   English terms dictionary

  • furlough — [fʉr′lō] n. [earlier furloff < Du verlof, modeled on Ger verlaub < MHG verlouben, to permit < ver , FOR + loube, permission, akin to LEAVE2] a leave of absence; esp., a leave granted to military enlisted personnel for a specified period… …   English World dictionary

  • Furlough — Fur lough, n. [Prob. fr. D. verlof, fr. a prefix akin to E. for + the root of E. lief, and akin to Dan. forlov, Sw. f[ o]rlof, G. verlaub permission. See {Life}, a.] (Mil.) Leave of absence; especially, leave given to an officer or soldier to be… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • furlough — I noun absence, commeatus, holiday, leave, leave of absence, leisure, liberty, recess, respite, rest, suspension of work, time off, vacation II index holiday, leave (absence) Burton s Leg …   Law dictionary

  • furlough — 1620s, vorloffe, from Du. verlof, lit. permission, from M.Du. ver completely, for + laf, lof permission, which is related to the second element in BELIEVE (Cf. believe) and to LEAVE (Cf. leave) (n.). The gh spelling developed by 1770s and… …   Etymology dictionary

  • furlough — [n] leave of absence layoff, leave, liberty, rest and recreation, rest and recuperation, rest and relaxation, R R, sabbatical, shore leave, shutdown, vacation; concepts 802,807 …   New thesaurus

  • Furlough — A furlough (IPAEng|ˈfɝloʊ) is a temporary leave of absence, especially from duty in the armed services or from a prison term. In these cases, a furlough is a vacation. In some Commonwealth countries (such as Australia and New Zealand), furlough… …   Wikipedia

  • furlough — [[t]fɜ͟ː(r)loʊ[/t]] furloughs, furloughing, furloughed 1) N VAR If workers are given furlough, they are told to stay away from work for a certain period because there is not enough for them to do. [AM] This could mean a massive furlough of… …   English dictionary

  • furlough — fur|lough [ˈfə:ləu US ˈfə:rlou] n [U and C] [Date: 1600 1700; : Dutch; Origin: verlof permission ] 1.) a period of time when a soldier or someone working in another country can return to their own country = ↑leave ▪ a young soldier home on… …   Dictionary of contemporary English

  • furlough — I UK [ˈfɜː(r)ləʊ] / US [ˈfɜrloʊ] noun [countable/uncountable] Word forms furlough : singular furlough plural furloughs mainly literary a period of time during which someone is allowed to be away from a job or the armed forces II UK [ˈfɜː(r)ləʊ] / …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»